الف ) الزامات عمومی
ماده ۱۰۵: تمامی مسیرهای باربری باید از لحاظ شیب و پهنا یکنواخت و تا حدامکان مستقیم و متناسب با حجم ترافیک و نوع وسایل باربری باشند و همواره در شرایط ایمن نگهداری شوند.
ماده ۱۰۶: تابلوی مقررات ایمنی برای هر سیستم باربری باید در ابتدا و انتهای آن و در همه مسیرهای ارتباطی در معرض دید قرار داده شود.
ماده ۱۰۷: باربری همزمان با رفت و آمد نفرات فقط در صورتی مجاز است که امکان سر خوردن وسایل باربری یا غلتیدن بار وجود نداشته باشد.
ماده ۱۰۸: تمامی مسیرهای باربری باید از قطعات سنگ یا دیگر موانع تمیز نگه داشته شوند.
ماده ۱۰۹: اتصال یا جدا کردن وسایل باربری باید در محل مناسب و به گونه ای صورت پذیرد تا از حرکات ناخواسته آنها جلوگیری شود.
ماده ۱۱۰: اقدامات احتیاطی مناسب در کلیه مسیرهای باربری برای جلوگیری از حرکت ناخواسته وسایل باربری باید به گونه ای پیش بینی شود تا در موقع لزوم به شکل خودکار عمل نمایند.
ماده ۱۱۱: سوار شدن کارگران روی کلیه وسایل باربری به استثنای وسایلی که برای نفربری کارگران اختصاص دارد، ممنوع است.
ماده ۱۱۲: وسایل باربری از خط خارج شده نباید تا زمان توقف موتور وسیله یا طناب کشنده آنها با دست بر روی ریل قرار داده شوند.
ماده ۱۱۳: در صورت نیاز به حمل و نقل بارهای سنگین و غیرمعمول از نظر وزن و ابعاد، موارد ذیل باید زیر نظر سرپرست معدن لحاظ شوند:
الف) وزن دقیق محموله مشخص شود و وسیله نقلیه مناسب و ایمن برای آن انتخاب شود.
ب) مسیر مناسب برای حمل و نقل در نظر گرفته شود و کل مسیر قبل از حمل و نقل مورد بازرسی قرار گیرد.
ج) کلیه اتصالات و زنجیرها باید برای بار سنگین محاسبه شوند تا توانایی تحمل وزن مورد نظر را داشته باشند.
ب ) باربری دستی
ماده ۱۱۴: باربری دستی در معادن باید بر اساس آیین نامه حفاظتی حمل دستی بار مصوب شورای عالی حفاظت فنی صورت پذیرد.
ماده ۱۱۵: در جابهجایی واگنها با دست یا وینچ باید روی لبه واگن چراغ روشن نصب گردد.
ماده ۱۱۶: جابهجایی دستی واگن ها در شیب های بیش از نیم درجه ممنوع است.
ماده ۱۱۷: در مواردی که کارگر ناچار است وسایل باربری را در فضاهای تنگ هل بدهد باید حفاظ مناسبی برای دست بر روی وسایل باربری وجود داشته باشد.
ماده ۱۱۸: فواصل واگن ها در باربری دستی باید به گونه ای باشد تا از برخورد واگن ها به باربرها جلوگیری شود.
ج ) باربری ریلی
ماده ۱۱۹: محل استقرار اپراتور لوکوموتیو در معادن زیرزمینی باید دارای کابین مسقف باشد.
ماده ۱۲۰: حداکثر سرعت مجاز باربری با قطار در معادن زیرزمینی نباید بیش از ۱۸ کیلومتر در ساعت باشد.
ماده ۱۲۱: حمل افراد باید با واگن مخصوص نفربری انجام شود.
ماده ۱۲۲: بستن واگن های حمل بار به واگن های نفربر ممنوع است.
ماده ۱۲۳: حمل مواد منفجره و مواد آتشزا در واگن های نفربر ممنوع است.
ماده ۱۲۴: مکانیزم اتصال واگنها به یکدیگر باید از نوعی باشد که برای بستن یا باز کردن آنها کارگر مجبور به قرار گرفتن بین دو واگن نباشد.
ماده ۱۲۵: هر لوکوموتیو باید دارای چراغ جلو با قابلیت روشنایی مؤثر تا فاصله ۳۰ متر باشد. همچنین در پشت آخرین واگن هر قطار باید چراغ خطر قرمز رنگ یا وسایل هشداردهنده نصب شود به گونه ای که حداقل از فاصله ۳۰ متری دیده شود. چراغ های قطار در زمان حرکت باید روشن باشند.
ماده ۱۲۶: واگنها باید به شکل دوره ای تحت سرویس و روغن کاری و تعمیر قرار گیرند. کارهای انجام شده باید با ذکر شماره واگن، تاریخ تعمیر و سرویس و نام خانوادگی شخصی که مجری آن بوده است در دفتر مخصوص ثبت گردد.
ماده ۱۲۷: اتصال و یا جدا نمودن واگنها و کنترل اتصالات بین آنها در زمان حرکت قطار ممنوع میباشد.
ماده ۱۲۸: سوار شدن کمک راننده لوکوموتیو فقط روی صندلی مخصوص وی که به طور موقت به لبه آخرین واگن قطار نصب میگردد مجاز است.
ماده ۱۲۹: به منظور بلند کردن و روی ریل قرار دادن واگنها و لوکوموتیوهایی که از روی ریل منحرف و یا خارج شدهاند لازم است که روی هر لوکوموتیو و همچنین جنب دهانه تونل، جک مخصوص این کار وجود داشته باشد.
ماده ۱۳۰: در موارد ذیل استفاده از واگنها ممنوع است:
الف) در صورت عدم روغنکاری، سالم نبودن محور چرخها و یا وجود شکستگی در چرخها.
ب) در صورت سالم نبودن زنجیر و قلاب و دیگر اجزایی که مربوط به اتصال واگنها میباشند.
ج) در صورت ناقص بودن سپرهای طرفین واگن و یا ترمز (در واگنهای ترمزدار).
د) در صورت وجود نقص در سیستم تخلیه واگنها.
ماده ۱۳۱: مراکز بارگیری در تونل ها باید طوری طراحی شوند که جای کافی برای عبور و مرور افراد باقی بماند و شروع حرکت قطار و یا واگن باید توسط علائم هشداردهنده شنیداری و دیداری اعلام گردد.
ماده ۱۳۲: دریچه خروجی بونکرها به جز هنگام بارگیری باید بسته باشد.
ماده ۱۳۳: ورودی محل های واگن برگردان باید توسط مانع ایمن شود تا از ورود دیگر قطارها به محل و خطر برخورد با آن جلوگیری شود.
ماده ۱۳۴: در تونلهای معادن گازدار که از نظر گاز خیزی جزء طبقه ۳ یا بالاتر از آن میباشند باید فقط از لوکوموتیوهای مجاز برای معادن گازدار استفاده شوند.
ماده ۱۳۵: قطار نباید از نقطه ترمز تا توقف کامل بیش از ۴۰ متر را طی نماید.
ماده ۱۳۶: لوکوموتیو در هنگام حرکت باید در ابتدای قطار واگنها قرار گیرد. قرار گرفتن لوکوموتیو در انتهای قطار واگنها فقط در مواقع مانور و جابجا کردن واگنها در سر دو راهیها و هنگام تخلیه بار مجاز است.
ماده ۱۳۷: استفاده از لوکوموتیو در موارد ذیل ممنوع است:
الف) نقص در سپرهای جلو و عقب و یا عدم وجود آنها.
ب) ناقص بودن زنجیر و قلاب و یا سایر وسایل اتصال.
ج) عیب در ترمزها.
د) نقص در سیستم اطفای حریق.
ه) خرابی و یا عدم نور کافی چراغ لوکوموتیو.
و) خرابی دستگاه علایم هشداردهنده شنیداری و دیداری.
ز) مشاهده نقص در وسایل ضد انفجار لوکوموتیو (در تونلهای خطرناک از نظر وجود گاز).
ح) عدم وجود جک همراه لوکوموتیو.
ط) سایر موارد بنا به تشخیص مسئول ایمنی یا مسئول فنی معدن.
ماده ۱۳۸: پایین پریدن از قطار و واگذاری رانندگی لوکوموتیو در حال حرکت به دیگری ممنوع است.
ماده ۱۳۹: قبل از آن که واگن خارج شده از خط را بلند کرده و روی خط قرار دهند باید اقدامات ایمنی برای جلوگیری از حرکات ناخواسته لحاظ شود.
ماده ۱۴۰: سیستم اضطراری توقف قطارهای نفربر باید دارای ترمزهای خراب ـ ایمن که در شرایط خراب نیز قادر به توقف کامل قطار است، باشد.
ماده ۱۴۱: فاصله دو واگن در هنگام عبور از کنار هم نباید از ۲۰ سانتیمتر کمتر باشد.
ماده ۱۴۲: ارتفاع بارگیری واگن باید برای پیشگیری از سر ریز شدن، متناسب با ظرفیت آن باشد.
ماده ۱۴۳: همه واگن های صندوقه گردان باید مجهز به قفل باشند تا از تخلیه اتفاقی صندوقه آنها جلوگیری شود.
ماده ۱۴۴: برای جلوگیری از واژگون شدن واگن در زمان تخلیه باید از زنجیر ایمنی که به شاسی واگن متصل میشود، استفاده کرد.
ماده ۱۴۵: کنترل اتصالات واگن ها در زمان حرکت قطار مجاز نیست.
ماده ۱۴۶: سر ریل ها در محل اتصال دو ریل به یکدیگر باید در یک سطح باشند و ریل خارجی در قوس ها باید بالاتر از ریل داخلی قرار گیرد. ریل ها باید هر ماهه توسط مسئول ایمنی معدن یا نماینده وی بازرسی شوند و در صورت وجود فرسایش مؤثر در کلاهک یا مشاهده ترک های طولی یا عرضی در تیغه ریل، نسبت به تعویض کامل آنها اقدام شود.
د ) لوکوموتیو باطری دار در معادن زیرزمینی
ماده ۱۴۷: باطری ها در معادن زیرزمینی باید فقط در ایستگاه های ویژه با مشخصات ذیل شارژ یا تعویض شوند:
الف) از مواد غیرقابل اشتعال ساخته شود.
ب) مجهز به وسایل مناسب و کافی برای اطفای حریق باشد.
ج) هوای عبور کرده از روی باطری مستقیماً باید در یک راه هوایی تخلیه شود و برای تهویه جبهه کار از آن استفاده نشود.
د) دهانه های راه هوایی در نزدیکی سقف جای داده شوند.
هـ) به گونه ای باشد که خطر سر ریز شدن آب باطری یا الکترولیت وجود نداشته باشد.
و) تجهیزات و لوازم الکتریکی ایستگاه شارژ باید ضد جرقه باشند.
ماده ۱۴۸: آب باطری یا الکترولیت ریخته شده در ایستگاه شارژ باید بلافاصله پاک شود.
ماده ۱۴۹: در جعبه باطریهای لوکوموتیو و همچنین دریچه های آن باید در هنگام شارژ باز باشند. بستن در جعبه پس از اتمام تصاعد خروج کامل گاز از دریچه ها مجاز است.
تبصره- در هر حال بستن در جعبه زودتر از یک ساعت پس از اتمام شارژ ممنوع است.
ماده ۱۵۰: قبل از خارج نمودن باطری از اطاق شارژ باید ایزوله کردن و عایقبندی بین المنتها و بدنه جعبه باطری مورد کنترل قرار گیرد.
ماده ۱۵۱: شارژ نمودن باطریهای معیوب و یا کثیف ممنوع است.
هـ ) باربری با لوکوموتیوهای الکتریکی در معادن زیرزمینی
ماده ۱۵۲: درصد گاز قابلانفجار در هوای تمامی مسیرهایی که در آنها از لوکوموتیوهای الکتریکی استفاده میشود باید کمتر از حد مجاز باشد.
ماده ۱۵۳: در تونلهایی که به علت وجود گاز یا گرد زغال سنگ خطرناک میباشند، تعمیرات مربوط به وسایل برقی لوکوموتیو ممنوع است.
ماده ۱۵۴: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی باید دارای کلید های قطع جریان در فواصل حداکثر ۵۰۰ متر و در ابتدای همه خطوط منشعب باشند.
ماده ۱۵۵: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی باید دارای تجهیزات حفاظتی در برابر عبور جریان اضافه باشند.
ماده ۱۵۶: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی در معادن زیرزمینی زغال سنگ باید فقط در مسیر هوای تازه شبکه تهویه نصب شوند.
ماده ۱۵۷: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی و سیم های لخت مخابراتی در موارد عبور از میان درهای تهویه یا در محل تقاطع با دیگر سیم ها یا کابل های حاوی برق باید به شکل مناسبی عایقبندی شوند.
ماده ۱۵۸: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی با کمتر از ۲ متر ارتفاع از کف باید در موارد ذیل به شکل مؤثر حفاظگذاری شوند:
الف) در همه نقاطی که ممکن است محل کار واقع شده یا کارگران به طور منظم از زیر سیم های برق عبور نمایند.
ب) در هر دو طرف درهای تهویه.
ج) در ایستگاه هایی که افراد از قطارهای ویژه حمل نفرات پیاده یا سوار میشوند.
د) حفاظ گذاری موقت در مناطقی که افراد در نزدیکی لوکوموتیو الکتریکی یا سیمهای تغذیه لوکوموتیو الکتریکی کار می کنند.
ماده ۱۵۹: علایم نوری واضح در مناطق تعویض خط، تقاطع ها و مسیرها در زمان برق دار بودن سیم لوکوموتیو الکتریکی باید مشهود باشد.
ماده ۱۶۰: جریان برق لوکوموتیوهای الکتریکی قطارهای نفربری در زمان سوار و پیاده شدن اشخاص باید قطع باشد و یک علامت نوری ویژه نشان دهد که سیم برق تغذیه لوکوموتیو الکتریکی بی برق است.
ماده ۱۶۱: سیم یا سیمهای تغذیه لوکوموتیوهای برقی باید به طریقی نصب شوند که احتمال قطع شدن، برق گرفتگی یا بروز حریق وجود نداشته باشد.
ماده ۱۶۲: سیم یا سیمهای تغذیه لوکوموتیوهای برقی باید در ارتفاع حداقل ۵/ ۲ متر از کف نصب شوند در غیر این صورت، جریان برق در هنگام عبور و مرور اشخاص باید قطع شود.
ماده ۱۶۳: اطاقک راننده در لوکوموتیوهای الکتریکی که از سیم لخت برق میگیرد باید مسقف بوده و تجهیزات انتقال جریان باید به طور کامل عایقبندی شده باشد تا احتمال برق گرفتگی راننده وجود نداشته باشد.
ماده ۱۶۴: تمام قسمتهای لوکوموتیو که جریان برق از آن عبور میکند باید به وسیله پوشش مناسبی عایق شوند.
ماده ۱۶۵: جریان برق باید قبل از انجام هرگونه تعمیر در شبکه انتقال برق به لوکوموتیو یا تعمیر قسمتهای الکتریکی یا مکانیکی لوکوموتیو قطع شود.
و ) باربری با لوکوموتیوهای دیزلی و سایر وسایل نقلیه دیزلی در معادن زیرزمینی
ماده ۱۶۶: میزان منوکسیدکربن در گازهای خروجی از اگزوز لوکوموتیو دیزلی باید کمتر از ۰۵/ ۰ درصد باشد.
ماده ۱۶۷: استفاده از لوکوموتیو دیزلی در تونل های پیشروی که تهویه آنها با بادبزن های موضعی انجام میگیرد به شرطی مجاز است که مقدار گاز زغال در جریان هوای خروجی از تونل کمتر از ۵/ ۰ درصد باشد.
ماده ۱۶۸: دمای گازهای خروجی از اگزوز لوکوموتیو دیزلی نباید بیشتر از ۷۰ درجه سانتیگراد باشد و هیچ شعله و جرقه ای نباید از وسیله نقلیه خارج شود.
ماده ۱۶۹: توقفگاه، محل سوختگیری و تعویض روغن لوکوموتیوهای دیزلی باید دارای ویژگی های ذیل باشد:
الف) با جریان کافی هوا تهویه شود.
ب) از مواد غیر قابل اشتعال ساخته شده باشد.
ج) کف محل باید از لایه ای از بتن با سطح غیرمتخلخل، با شیب مناسب و کانال هایی برای انتقال سیال ریخته شده پوشیده شود.
د) دارای وسایل مناسب و کافی برای اطفاء حریق باشد.
ماده ۱۷۰: سوختگیری یا تعویض روغن وسایل نقلیه دیزلی فقط باید در ایستگاه های ویژه انجام شود.
ماده ۱۷۱: الیاف تنظیف مواد روغنی برای پیشگیری از حریق باید در ظروف غیرقابل اشتعال جمعآوری شده و در اسرع وقت به سطح زمین منتقل شوند.
ماده ۱۷۲: مقدار روغن انبار شده و مواد سریع الاشتعال در داخل معادن زیرزمینی نباید بیش از میزان مصرف برای ۲۴ ساعت آینده باشد و مخازن تخلیه شده روغن باید در اسرع وقت به بیرون از معدن برده شوند.
ز ) باربری در مسیر شیب دار با وینچ
ماده ۱۷۳: عبور و مرور افراد در زمان باربری با وینچ از مسیر شیب دار وینچ ممنوع است.
ماده ۱۷۴: سرعت باربری با وینچ نباید از ۵ متر بر ثانیه بیشتر باشد.
ماده ۱۷۵: زنجیرهای اتصال واگن ها به استثنای واگن اول باید مقاومتی معادل حداقل ۶ برابر وزن واگن پر را دارا باشند. میزان مقاومت زنجیر اتصال واگن اول باید حداقل ۱۰ برابر وزن واگن پر باشد.
ماده ۱۷۶: بازدید از سیم بکسل وینچ باید هر ماه توسط مسئول ایمنی با اندازه گیری قطر سیم بکسل در محل های فرسوده انجام شود و در صورت تخریب حداکثر ۵ درصد از بافت سیم بکسل باید نسبت به تعویض آن اقدام نمود.
ماده ۱۷۷: حداقل ۳ دور اضافه از سیم بکسل باید روی قرقره وینچ باقی بماند.
ماده ۱۷۸: ورودی محل تخلیه واگن ها باید برای پیشگیری از ورود واگن های دیگر و خطر برخورد، توسط مانع ایمنی مناسب مسدود شود.
ماده ۱۷۹: قرقره وینچ باید دارای ترمزی باشد که در حال توقف بسته بماند.
ماده ۱۸۰: واگن هایی که توسط وینچ بالا کشیده میشوند باید مجهز به چنگک هایی باشند تا با گیر کردن به تراورس ها در مواقع اضطراری به عنوان ترمز عمل نموده و واگن را متوقف کنند.
ماده ۱۸۱: در صورت خروج واگن از خط باید پس از حصول اطمینان از قفل بودن قرقره وینچ، واگن از بالا کشیده و دوباره روی خط قرار گیرد. شروع مجدد به کار مشروط به اطمینان از عدم قرار گرفتن کارگران در منطقه خطر می باشد.
ماده ۱۸۲: پذیرگاه بالایی راه مورب باید دارای نرده مناسبی باشد تا از حرکت ناخواسته واگنها به مسیر شیب دار جلوگیری شود. باز کردن نرده باید بعد از حصول اطمینان از بسته شدن واگنها به یکدیگر و سیم بکسل انجام شود.
ماده ۱۸۳: بین پذیرگاهها در مسیر باربری با وینچ باید وسیله تبادل علایم موجود باشد.
ماده ۱۸۴: نزدیک شدن افراد متفرقهای که در کار دستگاهها دخالتی ندارند هنگام کار دستگاههای باربری در مسیر شیب دار به محوطهای که در آنها واگنها از سیستم بکسل و یا زنجیر جدا و تخلیه میگردند، ممنوع است. به این منظور باید در محل فوقالذکر تابلوی هشداردهنده نصب نمایند.
ح ) باربری در چاه (بالابرها)
ماده ۱۸۵: اگر عمق چاه به اندازهای باشد که ارتباط مستقیم بین متصدیان پذیرگاههای مختلف چاه به وسیله صدای افراد به طور واضح برقرار نشود باید این ارتباط به وسیله هشدار دهنده صوتی یا وسایل مخابراتی برقرار گردد.
تبصره در چاههایی که از وسایل حمل و نقل برای رفت و آمد کارگران استفاده میشود علاوه بر علایم ارتباطی زنگ-دار باید ارتباط تلفنی بین متصدیان تمام پذیرگاهها و متصدی بالابر نیز برقرار باشد.
ماده ۱۸۶: کلیه قسمتهای انتقالدهنده نیرو، سیم بکسل ها، نگه دارنده ها و ترمزهای بالابرها باید روزانه از نظر صحت عملکرد کنترل شوند.
ماده ۱۸۷: بالابرهای دائم باید دارای ویژگیهای ذیل باشند:
الف) دارای ریل های ثابت جهت هدایت باربری در مسیر باشند.
ب) سقوط اشیاء از داخل آنها ممکن نباشد.
ج) بار در داخل آنها بی حرکت بماند.
ماده ۱۸۸: بالابرهای مخصوص حمل افراد باید دارای سرپناه و پاراشوت بوده و به علاوه دستگاه محرکه آنها مجهز به تنظیمکننده سرعت باشد. پلاک نشاندهنده ظرفیت سرنشینهای این وسایل باید به طور آشکار در محل مناسبی نصب گردد.
ماده ۱۸۹: بالابرهای دائمی که برای حمل افراد به کاربرده میشوند باید مجهز به سیستم نشان دهنده موقعیت اطاقک بالابر در چاه بوده و با وسایل هشداردهنده صوتی نزدیک شدن آن به پذیرگاه ها اعلام گردد.
ماده ۱۹۰: یک فضای مناسب (چاهک) در سیستم بالابر ویژه حمل افراد در پایین ترین محل استقرار قفس در زیر فضای آخرین پذیرگاه جهت نصب سپرها (ضربهگیرها) یا دیگر وسایل مشابه به منظور کم کردن صدمات ناشی از سقوط قفس باید حفر شود.
ماده ۱۹۱: ماشین بالابر باید مجهز به عمق نمایی باشد که حین عبور وسیله حمل و نقل از طبقات مختلف معدن زنگ اخباری را به شکل خودکار به صدا درآورد.
ماده ۱۹۲: نشانگر عمق باید به نحوی نصب شود که شنیدن صدای زنگ و دیدن آن توسط اشخاصی که با بالابرکار می کنند به آسانی صورت پذیرد.
ماده ۱۹۳: سرعت حرکت بالابر هنگام حمل مسافر نباید از ۸ متر بر ثانیه تجاوز کند.
ماده ۱۹۴: بالابر باید دارای ترمزی باشد که در صورت لزوم بتواند کابل فولادی را در شرایطی که بالابر با حداکثر ظرفیت باربری در هر یک از جهات کار می کند، متوقف کند.
ماده ۱۹۵: ماشینهای بالابر باید به دو دستگاه ترمز جداگانه شامل ترمز عادی و ترمز ایمنی که هر یک به طور مستقل قادر به توقف ماشین باشد، مجهز گردند.
ماده ۱۹۶: ترمزها باید به شکلی تنظیم شوند که در صورت قطع نیروی محرکه به شکل خودکار عمل کنند. همچنین انتقال نیروی محرکه ماشین با بکار افتادن ترمز ایمنی باید به طور خودکار قطع شود.
ماده ۱۹۷: بالابر باید دارای مکانیزمی باشد تا در مواقعی که قفس به بالاتر از حد نهایی تعیین شده در سر چاه برسد نیروی محرکه را قطع و سیستم ترمز را فعال کند.
ماده ۱۹۸: بالابرهایی که برای جابهجایی افراد استفاده میشود باید به سیستم های خودکار مهار سرعت و از کارانداز ناشی از اضافه بار مجهز باشد.
ماده ۱۹۹: در چاههایی که از چرخ چاه کلاج دار استفاده میشود هر موتور باید دارای ضامن باشد که باز کردن ترمز و آزاد کردن کلاج به طور همزمان امکان نداشته باشد.
ماده ۲۰۰: یک نشانگر سرعت باید در محلی که به آسانی توسط اپراتور ماشین بالابر دیده شود، نصب گردد.
ماده ۲۰۱: جنس کابل فلزی باید مناسب با شرایط محیط کار انتخاب شود و در مقابل خوردگی و فرسایش مقاوم باشد.
ماده ۲۰۲: ضریب اطمینان کابل فلزی باید حداقل ۶ باشد؛ به عبارت دیگر میزان بار مفید و بار مرده و کل وسیله باربری نباید از یک ششم مقاومت کابل تجاوز کند.
ماده ۲۰۳: هرگاه پس از هر آزمایش مشخص شود که تقلیل قابل ملاحظهای در مقاومت کابل حاصل شده و یا بیش از ده درصد عنصرهای مشهود آن در طول سه گام پاره شده و یا تغییر محسوسی در شکل ظاهری کابل از نظر خوردگی، سائیدگی، تقلیل قطر، شکستگی یا باز شدن پیچش آن حاصل شده باشد، آن کابل باید تعویض گردد.
ماده ۲۰۴: در هر معدن که باربری از طریق چاه با وسایل بالابر انجام میگیرد، بهرهبردار موظف است، دفتری برای ثبت موارد ذیل در معدن اختصاص دهد:
الف) نام و نشانی کارخانه سازنده کابل فلزی و وسایل مربوطه.
ب) مشخصات کابل، نوع سیمهای بکار برده شده و ساختمان آن و نتیجه آزمایشهای انجام شده درباره کابل نو و محاسبه مقاومت کل کابل فلزی و همچنین نتیجه آزمایشهایی که برطبق مقررات مربوطه انجام میشود.
ج) تاریخ شروع استفاده از کابل و نوع باربری آن.
د) وزن مرده کلیه وسایلی که کابل متحمل میشود به انضمام وزن خودکابل و همچنین حداکثروزن باری که حمل میکند.
ه) تاریخ و نوع تعمیرات و تاریخ سر و ته کردن کابل.
ز) تاریخ و علت خارج کردن کابل از سرویس.
ح) مقدار عملکرد کابل در حرکت به طرف پایین و در حرکت به طرف بالا و میزان تن ـ کیلومتر باربری ماهانه.
ماده ۲۰۵: ماشین بالابر و متعلقات آن باید مطابق آیین نامه حفاظتی وسایل حمل و نقل و جابهجا کردن مواد و اشیاء در کارگاه ها مصوب شورای عالی حفاظت فنی بازرسی شوند.
ماده ۲۰۶: قبل از اولین استفاده منظم کاری از هر کابل فلزی بالابر در جابهجایی نفرات، این کابل حداقل باید ۲۰ مرتبه به همراه بار هم اندازه اش به کار برده شود. کابل بالابر بعد از این آزمایش باید کنترل شود تا هیچ گونه صدمات مشهود در آن ایجاد نشده باشد.
ماده ۲۰۷: سیم بکسل ماشین بالابر باید بصورت ماهانه و بعد از تمیز کردن سطح کابل فلزی با عبور با سرعتی کمتر از ۵/۰ متر بر ثانیه توسط مسئول ایمنی یا نماینده وی بازرسی شود.
ماده ۲۰۸: لبه طبلک ها برای جلوگیری از لغزش باید طوقه داشته باشند. (به استثنای طلبک های مخروطی که باید مکانیزمی برای پیشگیری از لغزش کابل فولادی در آنها بکار رفته باشد) سر کابل باید به شکل مناسب و ایمن به طبلک متصل شود (به استثنای بالابر از نوع اصطکاکی) به نحـوی که حتی در زمانی که قفس بالابر در پایین ترین نقطه قرار دارد، حداقل ۲ دور کابل فلزی بر روی طبلک باقی مانده باشد.
ماده ۲۰۹: کیج باید دارای سقف محافظ محکم بوده و داخل آن میله ها یا دستگیره هایی برای گرفتن افراد وجود داشته باشد.
ماده ۲۱۰: کیج باید به شکل ایمن در زمان حمل افراد محصور شود تا امکان سقوط اشخاص از آن به داخل چاه وجود نداشته باشد.
ماده ۲۱۱: درهای کیج نباید به سمت خارج باز شوند و به شکلی باید تنظیم شوند تا در اثر ضربه یا تکان های ناگهانی باز نشوند.
ماده ۲۱۲: حداکثر ظرفیت مجاز حمل نفر و بار که در هر کیج اجازه سوار شدن را دارند باید بر اساس مشخصات فنی، توسط سرپرست معدن تعیین شود.
ماده ۲۱۳: کف کیج باید تحمل فشارها و تنش های ایجاد شده در زمان بارگیری و تخلیه در شرایط معمولی و اضطراری را داشته باشد.
ماده ۲۱۴: ارتفاع کیج نفربری باید به اندازه ای باشد تا اشخاص به آسانی بتوانند در آن بایستند.
ط ) باربری با کامیون
ماده ۲۱۵: جاده های باربری که شیب متوسط بیش از ۵ درصد دارند باید دارای راه های خروج اضطراری در پیچ ها باشند تا راننده در صورت عمل نکردن ترمز دامپ تراک، بتواند با هدایت ماشین به آنها، کامیون را به شکل ایمن متوقف کند.
ماده ۲۱۶: تمام کامیون ها در معدن باید دارای چراغ جلو و چراغ خطر در عقب باشند و بلندی صدای سیستم هشداردهنده صوتی آنها بیشتر از بلندی صدای معمول در معدن باشد.
ماده ۲۱۷: دود خروجی از اگزوز کامیون های با موتور احتراق داخلی باید از محلی دور از محل استقرار راننده خارج شود.
ماده ۲۱۸: خودروهای سواری که وارد محدوده تردد دامپ تراک ها میشوند باید در روز مجهز به پرچم و در شب دارای چراغ روشن گردان باشند که در میدان دید رانندگان دامپ تراک ها قرار داشته باشد.