ماده ۴۰۶: حداقل روشنایی عمومی در معادن زیرزمینی برحسب نوع منطقه به شرح جدول ذیل است.
منطقه حداقل روشنایی (لوکس)
محدوده کف چاه ۶۰
اطراف چاه ۳۰
تعمیرگاه زیرزمینی ۵۰
راهروهای حمل و نقل ۱۰
کارگاه استخراج ۱۵
نقاط بارگیری ۲۰
محدوده ماشینآلات ۲۵
راهروهای عبور افراد ۳۰
جبهه کارهای پیشروی ۲۰
ماده ۴۰۷: ورود افراد به معادن زیرزمینی بدون چراغ انفرادی ممنوع است.
ماده ۴۰۸: لامپ های روشنایی فردی باید حداقل شدت روشنایی ۱۵۰ لوکس را در فاصله ۲/۱ متری در مدت ده ساعت تأمین کنند.
ماده ۴۰۹: در معادن زغال سنگ باید منحصراً از چراغ باطری دار ایمنی استفاده شود.
ماده ۴۱۰: چراغهای انفرادی در زمان تحویل به کارگران باید کاملاً سالم و آماده به کار باشند.
ماده ۴۱۱: ساختمان چراغ باید طوری باشد که فقط در چراغخانه بتوان با وسایل مخصوص آن را باز و بسته کرد.
ماده ۴۱۲: استفاده از چراغ کاربیتی یا چراغ اطمینان شعله ای در معادن زیرزمینی ممنوع است.
ماده ۴۱۳: ساختمان چراغخانه نباید از مصالح قابل اشتعال ساخته شده باشد و باید خوب تهویه شود و به گونه ای طراحی شود تا کارکنان در مواقع خطر بتوانند محل کار را فوراً ترک نمایند.
ماده ۴۱۴: استفاده از بخاری و شعله آزاد و همچنین استعمال دخانیات در چراغخانه ممنوع است.
ماده ۴۱۵: چراغخانه باید به وسایل آتش نشانی از قبیل کپسولهای اطفاء حریق مناسب و جعبههای مخصوص ماسه و غیره مجهز باشد.
ماده ۴۱۶: تعداد چراغهای سالم انفرادی در هر چراغخانه باید ده درصد بیشتر از تعداد کارگران زیرزمینی باشد.
ماده ۴۱۷: مسئول ایمنی معدن موظف است حداقل یک بار در ماه، تمام چراغهای انفرادی را بازدید و دقیقاً کنترل نماید.
ماده ۴۱۸: کارهای اکتشافی و کار در معادن سطحی در هوای تاریک و مه آلود بدون تأمین روشنایی مناسب ممنوع است.
ماده ۴۱۹: گریدر زنی نزدیک لبهها و کنار دیوارههای بلند در صورت عدم تأمین روشنایی کافی ممنوع است.
ماده ۴۲۰: در معادن سطحی که در نوبت های کار عصر و شب نیز فعال بوده و عملیات معدنکاری در هوای تاریک انجام میشود روشنایی کافی محوطه کاری باید تأمین شود.