در هبه
ماده 795
هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجاناً به کس دیگری تملیک میکند، تملیککننده واهب، طرف دیگر را مُتَّهِب، مالی را که مورد هبه است عین موهوبه میگویند.
ماده 796
واهب باید برای معامله و تصرف در مال خود اهلیت داشته باشد.
ماده 797
واهب باید مالک مالی باشد که هبه میکند.
ماده 798
هبه واقع نمی شود مگر با قبول و قبض مُتَّهِب، اعم از این که مباشر قبض خود مُتَّهِب باشد یا وکیل او و قبض بدون اذن واهب اثری ندارد.
ماده 799
در هبه به صغیر یا مجنون یا سفیه، قبضِ ولی معتبر است.
ماده 800
در صورتی که عین موهوبه در ید متهب باشد محتاج به قبض نیست.
ماده 801
هبه ممکن است معوض باشد و بنابراین واهب میتواند شرط کند که متهب مالی را به او هبه کند یا عمل مشروعی را مجاناً به جا آورد.
ماده 802
اگر قبل از قبض، واهب یا متهب فوت کند هبه باطل می شود.
ماده 803
بعد از قبض نیز واهب میتواند با بقای عین موهوبه از هبه رجوع کند مگر در موارد ذیل:
۱- در صورتی که متهب پدر یا مادر یا اولاد واهب باشد.
۲- در صورتی که هبه معوض بوده و عوض هم داده شده باشد.
۳- در صورتی که عین موهوبه از ملکیت متهب خارج شده یا متعلق حق غیر واقع شود خواه قهراً، مثل این که متهب به واسطهی فَلَس محجور شود خواه اختیاراً، مثل این که عین موهوبه به رهن داده شود.
۴- در صورتی که در عین موهوبه تغییری حاصل شود.
ماده 804
در صورت رجوع واهب، نِماآت عین موهوبه اگر متصل باشد مال واهب و اگر منفصل باشد مال متهب خواهد بود.
ماده 805
بعد از فوت واهب یا متهب رجوع ممکن نیست.
ماده 806
هر گاه داین طلب خود را به مدیون ببخشد حق رجوع ندارد.
ماده 807
اگر کسی مالی را به عنوان صدقه به دیگری بدهد حق رجوع ندارد.